สร้างวงกลมขนาดใหญ่

ผู้เล่นเริ่มเกม จากนั้นผู้เล่นผลัดกัน

เมื่อถึงเวลาเล่น ผู้เล่นแต่ละคนเลือกประเภทสัญญาณระหว่าง 3 ประเภท

หลักการทั่วไปคือการขว้างลูกบอลที่มองไม่เห็นโดยใช้ 3 ท่าทาง: ฮังกา / เชอะ / หลังคา

สำหรับ "ฮังกา" ผู้เล่นใช้กำปั้นแตะที่หน้าอกและมืออีกข้างขว้างลูกบอลไปยังผู้เล่นที่อยู่ใกล้เคียง เขาชี้กำปั้นและแขนอีกข้างไปยังทิศทางที่เขาต้องการให้บอลผ่านไป

เมื่อผู้เล่นทำ "ฮังกา" ด้วยแขนขวา ผู้เล่นทางซ้ายมือของเขาจะสร้างสัญลักษณ์เดียวกันขึ้นมาใหม่ และส่งต่อไปยังผู้เล่นทางซ้ายเป็นต้น

สำหรับ "เชอะ" ผู้เล่นแสร้งทำเป็นจับที่จับแล้วดึงลงโดยใช้แขนที่รับสัญญาณก่อนหน้า

เมื่อผู้เล่นทำ "เชอะ" หมายความว่าเกมเปลี่ยนทิศทาง จะต้องทำ "ฮังกา" ในทิศทางตรงกันข้าม ดังนั้นจึงเป็นตาของผู้เล่นคนก่อนอีกครั้งที่ทำการ "ฮังกา" โดยการเปลี่ยนแขน

ข้อควรระวัง: หากผู้เล่นที่ทำ "เชอะ" ใช้แขนผิด เขาจะถูกคัดออก เขาต้องแน่ใจว่าแขนที่อยู่ใกล้กับลูกบอลที่มองไม่เห็นนั้นลดต่ำลง

สำหรับหลังคา ผู้เล่นวางมือเหนือศีรษะเพื่อสร้างหลังคา

ซึ่งหมายถึงการข้ามตาผู้เล่น

ท่าทางไม่ได้ทำโดยผู้เล่นที่ใกล้ที่สุดของเขา แต่โดยคนหลังจากนั้น

...ผู้เล่นที่ทำพลาดหรือคิดนานเกินไปจะถูกคัดออก

ความสนใจ: ใช้เวลาเริ่มต้นเพียงเล็กน้อยในการดูดซึมสัญญาณ แต่คนหนุ่มสาวชื่นชมมากและตลกมาก!

...ตรงนี้สาวแพ้เกมเพราะใช้แขนผิดทำ "tchh" เธอน่าจะใช้แขนที่ใกล้กับลูกบอลล่องหนที่ได้รับมากที่สุด

เกมนี้ทำให้เกิดความรู้สึกอะไรในตัวคุณ? ความเครียด ความกังวล ความสุข ความประหลาดใจ สมาธิ ... ทำไมผู้เล่นมักจะแพ้? สมาธิสั้น ปฏิกิริยาตอบสนองไม่ดี เหนื่อยล้า ขาดปฏิกิริยา ประหลาดใจ คุณมีตัวอย่างสถานการณ์ในชีวิตของคุณที่ความรู้สึกของคุณเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว เช่น ในเกมฮังกา หรือไม่? คุณควบคุมความรู้สึกเหล่านี้ได้อย่างไร?

#อารมณ์ #ความเร็ว

• เมื่อคนเล่นเกมนี้ เขาสัมผัสกับอารมณ์หรือความรู้สึกที่หลากหลาย: ความสุข เสียงหัวเราะ ความประหลาดใจ สมาธิ ความเครียด ความวิตกกังวล ความเหนื่อยล้า ปฏิกิริยาตอบสนอง ในชีวิตมีสถานการณ์ที่คน ๆ หนึ่งถูกครอบงำด้วยความรู้สึกที่เปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว เมื่อคนเล่นเกมนี้ อารมณ์หรือความรู้สึกจะถูกกระตุ้นโดยองค์ประกอบภายนอกได้แก่: กลิ่น เสียง..

มีการประมวลผลข้อมูลภายนอกนี้ในส่วนบุคคลมากขึ้น ซึ่งขึ้นอยู่กับประวัติของแต่ละคนเนื่องจากเกี่ยวข้องกับความจำ...

ความรู้สึกเหล่านี้บางอย่างเรียกว่าความหลงใหล: เราตระหนักดีว่ามีบางอย่างกระทบกับเราทางอารมณ์

• ตัวอย่างเช่น เมื่อฉันเห็นเค้ก (สายตา) ฉันอยากกินมัน (ความหลงใหลในความปรารถนา): ดวงตาของฉันเปล่งประกาย หรือฉันจำวัยเด็กของฉันได้ (ความทรงจำ) และฉันก็มีความสุข

ฉันจะควบคุมความสนใจของฉันได้อย่างไร อันที่จริง ฉันไม่ได้เลือกความปรารถนาของตัวฉันเอง ฉันผ่านมันมาได้ แต่ฉันสามารถทำงานกับมันเพื่อกำหนดทิศทางและนำทางพวกเขาไปสู่วัตถุประสงค์ที่ดีได้

• ฉันไม่ควรพยายามเปลี่ยนแปลงหรือระงับความปรารถนาของตัวเอง แต่ควรยอมรับมัน จากนั้นควบคุมมัน ชี้แนะและนำมันไปสู่เป้าหมายที่ดี

คำแนะนำที่ดี: ควบคุมความปรารถนาของคุณเพื่อเปลี่ยนการกระทำของคุณไปสู่ความดี